Ervaring van Guus Haffmans

Patiënt met hielspoorklachten

Graag wil ik mijn ervaringen met het Hielpijncentrum delen en laat ik beginnen met te melden dat ik er geweldig ben geholpen. Mijn hielspoorklachten zijn verdwenen.

Tegen het einde van 2015 had ik al zo’n drie jaar in toenemende mate last van hielspoor in mijn rechter hiel. De klachten werden zo groot dat ik serieus dacht dat ik voor een bezoek aan de stad van langer dan een uur een rolstoel nodig zou gaan hebben. En dat terwijl uren wandelen in de natuur een geliefde bezigheid van mij was. De eerste stappen ’s-morgens waren steeds meer een marteling. Bezoek aan de huisarts leverde niet veel op. De klachten zouden eigenlijk vanzelf over moeten gaan. Een echt goede behandeling was er niet en het zetten van een spuit of een operatie werd eigenlijk afgeraden. Zoekend op internet naar een eventuele oplossing vond ik het Hielpijncentrum. Bij navraag bleek noch mijn huisarts, noch mijn zwager die toevallig ook huisarts is, noch de fysiotherapeut bij wie ik al jaren fitness, ooit van het Hielpijncentrum gehoord te hebben. Ook hadden ze nog nooit gehoord van het behandelen van hielspoor met een shockwave therapie. Alle drie waren ze benieuwd te horen wat mijn ervaringen zouden zijn.

In november 2015 nam ik contact op en op 9 december kon ik voor een diagnose terecht en reed ik naar Zeist. Ik had een soort van kliniek verwacht maar kwam terecht in een niet al te grote praktijkruimte van een podoloog. Het bleek dat het Hielpijncentrum gezien moet worden als een nauw samenwerkingsverband van een aantal specialisten met ruime ervaring op het gebied van hielklachten. Lisette bleek als podoloog te beschikken over een echo apparaat. Daarmee stelde ze een diagnose vast. Er mankeerde nogal wat aan mijn hiel en er werd ook duidelijke een hielspoor waargenomen. Lisette de Graauw stelde een uitgebreid schriftelijk rapport op. Een kopie was bestemd voor mijn huisarts. Ze verwees mij door naar Rik Broekhoff, een fysiotherapeut in Zeist die de klacht zou kunnen behandelen. Tenslotte heeft Lisette mij nog een paar nieuwe zooltjes aangemeten die ik twee weken later per post ontving.

Op 23 december ontmoette ik Rik. Ook hij bekeek eerst mijn hiel met behulp van een echo apparaat waarna direct een eerste shockwave behandeling kon worden gegeven. Geen fijne ervaring, maar vier minuten pijn van de shockwavebehandeling stond in geen enkele verhouding met de pijn die ik al jaren elke dag had ervaren. In januari en februari volgden in totaal nog zeven behandelingen. Daarbij werd tussendoor met het echo apparaat het resultaat bewaakt. Eind februari was de hielspoor nagenoeg geheel verdwenen. In april werd Lisette nog eens bezocht voor een controlerende diagnose. De hielspoorklachten waren verdwenen maar er werd nog wel enige pijn in de enkel gevoeld. Er werd besloten dat ik de ontwikkeling daarvan zou afwachten. En nu, weer een paar maanden later kan ik berichten dat ik ’s-morgens bij het opstaan nog een wat pijnlijke, stijve enkel voel. Maar dat is maar heel even. Ik wandel pijnloos uren lang door stad en natuur. Zonder noemenswaardige klachten.

Mijn conclusie

het Hielpijncentrum heeft mij in amper twee en een halve maand van een vervelende hielspoor afgeholpen. Ik zou willen dat ik het Hielpijncentrum veel eerder had benaderd. Ik ben ze bijzonder dankbaar voor het door hen genomen initiatief, het opzetten van het Hielpijncentrum en kan iedereen met hiel(spoor)klachten oprecht aanraden het Hielpijncentrum op te zoeken.

Guus Haffmans,
’s-Hertogenbosch